Bij het horen van de opdracht had ik meteen een idee in mijn hoofd en ben ik dit snel even gaan schetsen. Dan hebben Bo en ik dit idee overlegd. Bo was akkoord met dit idee en we zijn begonnen met het maken ervan.We begonnen met het belangrijkste. Het systeem om te bal af te vuren. Het was dus de bedoeling om rekkers aan te spannen met een soort van katrol. Aan het uiteinde van die rekkers zou dan een plankje hangen waarop de tennisbal zou rusten. Bij het loslaten van de opgeslagen energie die de katrol opgewekt had zouden de rekkers het plankje naar voor trekken en zou dus ook de tennisbal naar voor gekatapulteerd worden en zo uit een loop komen en een bepaalde baan door de lucht afleggen.

We maken gebruik van twee fietsrekkers, niet uit één rekker maar uit meerdere rekkers (meer elastieken op één rekker). Al gauw ontdekten we dat de manier waarop we de rekkers wouden bevestigen niet echt in orde was, de uiteinden van de rekkers zaten nl id weg. Dit gingen we oplossen door blokjes lang de buitenkant van onze loop te hangen. Hier stootten we direct op een nieuw probleem. Hoe zouden we deze bevestigen? En hoe zouden deze sterk genoeg zijn. Toen zaten we met de handen eventjes in het haar. Toen kwam Olivier met de raad om een systeem te maken die rond de buis zat. Twee plankjes waar een gat in zit. Deze zaagden we toen in twee met telkens een 2-tal mm weggelaten, dan deze plankjes bevestigen aan een 'steunplank' als rug. Hierdoor dan een as steken met schroefdraad op en dan de plankjes aanspannen. Omdat we die 2 mm weggelaten hebben kon dit. Dit systeem zit zeer stevig vast aan onze buis. In de steunplankjes hebben we dan de rekkers gestoken.

Omdat het moeilijk werd om de foto's te ordenen heb ik ze gewoon vanboven geplaatst.

Het uiteinde van de rekker aan het plaatje hebben we afgesneden en dmv nagels en lijm aan het plankje bevestigd.

Met dit plankje stootten we op nog een probleem. Dit plankje zou gaan wiebelen bij het schieten enrvan omdat dit zo smal is. Dus hebben we gekozen om nog een plankje te maken en dit op en afstand van het eerste plankje de bevestigen met tussenschotjes er tussen. Zo zou het plankje als het ware als een kogel door de loop schuifen. Zo zou er ook minder wrijving optreden. Aan dit plankje hebben we dan een lipje bevestigd. Om hieraan een touw te bevestigen. Bij het testen hiervan waarbij we het aanspanden met ons handen schoot het redelijk goed.

Het systeem om de rekkers te maken ging het systeem zijn van een katrol die als hij eenmaal opgeladen is niet meer kan lossen. Die tand per tand opspant. En zo zouden we al die spanning in 1 keer kunnen lossen. We zijn hier aan begonnen door middel van een ronde vorm met zaagtandmotief te bevestigen op een as en deze dan te bevestigen in een frame. Maar dan kregen we te horen dat dit relatief goedkoop kon aangekocht worden. Dit hebben we dan ook gedaan want om dat systeem zelf te maken hadden we zeker nog een paar dagen voor de boeg.

Dan zochten we hoe we de kabel van dit systeem aan het plankje konden hangen. Met behulp van een haak? Dan konden we het niet lossen wanneer we wouden. Dus kozen we voor twee ringen met een staaf erdoor. Eerst kozen we om te kijken hoe stevig deze ring moest zijn door te testen. Dus namen we een spanbandje en bevestigden deze aan het plankje en aan het aanspansysteem. Dit ging de eerste test mee, maar bij de tweede test knakte deze. Dan gingen we op zoek achter een ring voor aan het plankje maar deze vonden we niet. Dan zag ik bij het afval een elektrisch snoer ( van een strijkijzer) liggen. Omdat hier al zeker minimum 3 draden inzitten wist ik dat het stevig zou zijn. ( 3 koperdraden, de bekleding van dat koper, en de bekleding van de gehele draden => extra stevig en zeer goedkoop). Die staaf zou dan door een gleuf schuifen die in de loop zit. Bij de test kwamen we te weten dat er zowel een gleuf langs de boven- en onderkant moet zitten. want het staafje ging onmiddelijk scheef, maar bij het testen bij de loop met twee gleuven ging het staafje nog altijd schuin. Dus namen we een buis met een grotere diameter. Hier boordden we twee gaten net iets groter dan de staaf en schoven deze over de loop. zo bleef het staafje zitten en kon deze niet schuin gaan.

Als constructie kozen we voor een zeer eenvoudige constructie. We gingen achter hout en begonnen er aan. Dit hadden we achteraf beter niet gedaan.. We zorgden voor een hoge en een lage kant. Zo zou het systeem onder een hoek staan. Ook moest het aanspansysteem mooi in lijn staan met de loop. Langs de hoge kant hadden bij nog verstevigingen aangebracht. Maar dat mocht niet baten. Bij de eerste test schoot het hout kapot. We keken wat er allemaal scheelde. Maar omdat hout nu eenmaal duur is en wij maar studenten zijn hebben wij restjes hout gebruikt en dan nog eens extra verstevigd met ducktape. Dan hebben we nog een betere versteviging aangebracht. Zijn we nog een paar keer gaan testen en hebben dan nog wat aanpassingen aangebracht. Bij de laatste testen die we konden uitvoeren zijn er nog wat kleine probleempjes opgedoken. Deze worden morgen nog opgelost. Zo wordt ook het laadsysteem er nog op gemonteerd morgen. De uitwerking hiervan volgt later. Met ook ons defintief besluit.